اسپریز ۳ ده از دهستان ژریژه ، بخش مرکزی ، شهرستان سروآباد ، استان کردستان. به معنی محل سرخک و سرخجه می باشد که یک نوع بیماری ویروسی در کودکان می باشد ، جایی که بیماری سرخجه در آن بهبود می یابد. طج : ۴۶ درجه و ۲۴ دقیقه ی شرقی ، عج : ۳۵ درجه و۰۹ دقیقه ی شمالی ،ارتفاع محل : ۱۳۰۰ متر میانکوهی ، سرد نیمه مرطوب ، در ۱۹ ک.م جنوب شرقی نودشه و در فاصله ۶۳ ک.م از شهر سروآباد.
کوه شاهو در شرق ،غرب و جنوب و کوه هه یشوور در شمال روستا است.
جمعیت : ۷ خانوار و ۲۰ نفر
زبان : کردی با لهجه ی اورامی
دین : اسلام ، سنی (شافعی مذهب)
کار و پیشه : کشاورزی ، باغداری، دامداری و پرورش زنبور عسل
کشت : آبی و دیمی ، آب کشاورزی و آشامیدنی از چشمه (از طریق لوله کشی)
فرآورده ها : گندم ، جو ، نخود ، عدس ، انگور ، گردو ،توت
رستنی ها : درختان ؛کیکم ، بنه ، ارژن ، ون ،زالزالک ، بید ،انگور، بلالوک و انجیر ،
گیاهان ؛ گل ختمی ، گل کاو زبان گل شقایق ، بو مادران ، شیرین بیان ، رازیانه ، پونه و گون که کاربرد دارویی و صنعتی دارند پوشش گیاهی مناسب برای چرای دام.
جانوران و پرندگان : شغال ، گرگ ، روباه ، خرگوش ، گراز ، قوچ ، بز کوهی ، پلنگ ، کفتار، سنجاب ، کبک، تیهو، دارکوب ، زاغ
مردم از خانه بهداشت رودبار ،فروشگاه تعاونی شاهو واقع در روستای دل ، امکانات آموزشی رودبار در مقطع راهنمایی و ژریژه در مقطع دبیرستان و مرکز بهداشتی ،درمانی روستای دله مرزبهره می گیرند.
اشتهار بیشتر این روستا به خاطر وجود مرقد مبارک پیر اسماعیل برادر بزرگ کوسه هجیج می باشد .پیر اسماعیل فرزند امام موسی کاظم (ع) در دوران عباسیان پس از وفات پدر در زندان هارون بوده وپس از آن به مناطق کردستان تبعید ورانده می شود . ایشان پس از عبور از شهرزور وسیروان وارد کوههای هورامان شده ونهایتاً به روستای اسپریز می سد وپس از چندی در آنجا فوت وبه خاک سپرده می شود. فرزندانش پس از فوت او به عراق باز می گردند اما برادر کوچکترش سید عبیدالله به دنبال او به هورامان می آید وهنگامی که به محل هجیج می سد خبر می یابدبرادرش فوت کرده است لاجرم در هجیج می ماند وبه ارشاد مردم وتربیت شاگردان ومریدان می پردازد. بنابر این روستای اسپریز محل آرامگاه یکی از امام زادگان می باشد.
