روز ۲۶ اسفند ماه سال ۱۳۶۶ یادآور خاطره ای دلخراش و حادثه ای ناگوار برای مردم شهر نودشه است در چنین روزی چندین فروند هواپیمای عراقی بر فراز شهر نودشه ظاهر شدند و در نهایت سنگدلی و بی رحمی شروع به بمباران شیمیایی شهر نمودند.
اگرچه سال ها بود که مردم با هواپیما ،بمباران، توپ و گلوله باران ها آشنا یی داشتند و چندین سال بود که صدای غرش هواپیماها و گلوله بارانها برایشان عادی شده بود اما این بار قضیه کاملا فرق می کرد. در ابتدا کسی فکر نمی کرد که این بمباران از نوع شیمیایی باشد و به همین خاطر مردم بلافاصله بعد از بمباران به کمک همشهریانشان شتافتند چون بزرگترین خصلت مردم شهر نودشه یاری رساندن به همدیگر به موقع مشکلات و گرفتاری هااست و بحمدلله این خصلت شایسته هنوز هم پابرجاست .
آری مردم آن روزها به مدد و یاری آسیب دیدگان از بمباران شتافتند و بعد از گذشت چند ساعتی اشکهای سیاه از چشمان سرازیر شد صدای سرفه و گلودردهای شدید بر فضای شهرحاکم شد و صداها ازداخل شهر بلند شد که شهر بمباران شیمیایی شده و مردم بار دیگر همچون گذشته شهر را به مقصد کوهها و غارهای اطراف نودشه تخلیه کردند.
فضای غم و اندوه بر سیمای شهر نشست و خبر شهادت تعدادی از شهروندان در اثر جراحات سخت بمباران شیمیایی به گوش مردم آواره در کوهها و خانه باغ های اطراف نودشه رسید بسیاری از مجروحان به بیمارستان های کرمانشاه و تهران و تعداد اندکی هم به بیمارستان های خارج از کشور اعزام گردیدند . اکیپی از خبر نگاران خارجی و چندین اکیپ از خبرنگاران داخلی در نودشه حضور یافتند اما به علت هم زمانی این واقعه با تراژدی هولناک و غم انگیز حلبچه عراق آنچنان که مردم می خواستند این واقعه بازتاب پیدا نکرد.
درطول چند سال گذشته تعدادی از مجروحان شیمیایی بعد از تحمل سال ها رنج و مشقت به صفوف دیگر شهیدان پیوسته اند و تعدادی هم کماکان در کنج خانه هایشان با صدمات ناشی از گازهای شیمیایی دست و پنجه نرم می کنند.
آمار شهیدان شهر نودشه نزدیک به ۱۱۰ نفر است اما تعداد دقیق مجروحان مشخص نیست زیرا تنها در چهار سال گذشته بیش از ۴۵۰ نفر از شهروندان شهر نودشه جهت معاینات پزشکی و تعیین درصد چانبازی تشکیل پرونده داده اند .
اگر بخواهیم درمورد مقاومت چند ساله مردم نودشه مفصلاً بحث کنیم بایستی کتاب ها و مقاله های چند هزار صفحه ای نوشته شود. چون مردم این شهر سالها در جوار رزمندگان ماندند و قهرمانانه از شهرشان دفاع نمودند و بزرگترین نقطه قوت قلب رزمندگان شدندوبه جای تخلیه شهر جان پناههای محکم ساختند و مردانه در برابر انواع حملات موشکی، خمپاره ای و گلوله بارنهای مداوم و چندین بار بمبارا ن خوشه ای و شیمیایی ایستادگی نمودند.
برخود لازم میدانم در این روز یاد و خاطره شهیدان شهر نودشه به ویژه جانباختگان بمباران شیمیایی سال ۶۷ شهر نودشه را گرامی داشته واز تمامی اصحاب رسانه بخواهیم که نگذارید حماسه مردم شهید پرور و مقاوم شهر نودشه به ویژه بمباران شیمیایی این شهر از ذهن ها پاک شود .
